Niet voor minder

Wat mis ik jou als je er niet bent. Ons hele leven ademt jou. Het is goed als dat af en toe niet zo is, mijn hoofd weet dat en schreeuwt daar ook om. Maar mijn hart wil jou bij mij. Want ik wil jou gelukkig zien.

Binnenkort ga ik naar een voorstelling, met de toepasselijke titel "zeikwijf", samen met een ander "zeikwijf". We zijn super benieuwd naar het feest der herkenning. Ik zeik voor jou. Ik wil het aller, aller beste. Niet af en toe, maar altijd. Ik wil altijd een goede dag. Niet boven de ondergrens blijven. Niet "het kan erger". Altijd gelukkig. Ik doe het gewoon niet voor minder. Want dat verdien jij. Eigenlijk elk kind. Maar ik krijg vaak te horen dat ik niet de wereld kan redden. En dus probeer ik me alleen te richten op jou. En voor jou alles uit de kast te halen. Want jij bent mijn kind. Mijn kind, af en toe lijkt het alsof dat nu pas indaalt. Alsof mijn hoofd nu pas ruimte voelt om meer te ervaren dan "hoeveel moet je nog eten" of "welke medicijnen moet je nog", en mijn hart meer durft te voelen dan angst en verdriet. Jij bent mijn kind en je verdient het zo om kind te zijn. Laat mij daarom maar zeiken, het onderste uit de kan. Voor jou.

Jouw lach is de mooiste.

Het mooiste was er is.

Met jouw lach kan ik alles.

Aan. En slik.

Jouw lach laat jou stralen.

Nog warmer dan de zon.

Je ogen.

Jouw lach is het doel.

Geluk.

Voor jouw lach doe ik alles.

Alles wat ik kan.

En durf.

Jouw lach is nodig.

Groots en fijn.

Jouw lach verdient de wereld.

Om er elke dag te zijn.