Jouw mama zijn

Soms, heel soms zijn er van die dagen. Na geploeter, gezoek, gezorg, gevecht en gepraat, gepraat en gepraat is er ruimte om alleen even te voelen. Voelen hoe bijzonder ons leven is en hoe bijzonder ons kleine mannetje is (die overigens heel erg groot wordt). Na meningen, meningen en nog eens meningen gaat het web zich langzaam sluiten. Als ik het maar weer zelf doe. Door te voelen. Wat bij ons past en bij Siem. Wat zou ik de sterren uit de hemel willen halen voor dat kleine vechtersbaasje. Laat iedereen maar kletsen, wij doen het op onze manier. Siem zijn manier.

Wat ben ik trots op jou.

Jouw armpjes om me heen.

Jouw wereld, kort de mijne, geraakt.

Jouw rots, spiegelbeeld in steen.

Wat ben ik trots op jou.

Mijn hart, groter dan voor altijd.

Jouw ogen langs de mijne gaan.

Een blik die stil staat in de tijd.

Wat ben ik trots op jou.

Jouw paden zal ik gaan .

Alles is veel en nog veel meer.

Laten de wereld in de waan.

Wat hou ik veel van jou.

Ik ontrafel, duw, zoek en vind.

Jouw hand omhoog, hou hem vast.

Voor jou mijn mooiste kind.