"Gewoon" even naar een ouder avond

"Buitengewoon" wordt mijn nieuwe woord voor 2022, al ben ik wat vroeg; dat weet ik. Anders, bijzonder, speciaal, gek, vreemd, raar, met gebruiksaanwijzing; allemaal kreten die men gebruikt voor kinderen zoals Siem. "Buitengewoon" klinkt zoveel mooier! Hoe gewoon zijn wij? Buitengewoon! Hoe gewoon is Siem? Buitengewoon! Er zit in ieder geval hetzelfde woord in. Er zijn mensen die vinden dat wat wij meemaken met Siem "gewoon" hoort bij het ouder zijn en alle ouders met jonge kinderen druk zijn. Of ik het nog wel helder zie? Buitengewoon helder! Van die ander vraag ik het me af.

Ik geloof niet dat er iemand is in mijn familie of directe vriendenkring (misschien wel in mijn kennissenkring inmiddels, die ook bestaat uit andere zorgouders) die een Ouderavond 2.0 heeft meegemaakt. Want die was buitengewoon! Wij hadden na de uitnodiging van Siem's school dan weer hele "gewone" verwachtingen die horen bij een "gewone" ouderavond. Algemene mededelingen, bijzondere mededelingen en een hoop praktische informatie maar niet dit. Het suddert vandaag nog na. Het heeft heel veel met mij gedaan en losgemaakt. Of is dat ook weer niet "gewoon"? Afijn, al met al heeft het indruk gemaakt en ik moet daar echt vandaag even van landen. Die had ik niet zien aankomen dus het heeft me overvallen. Het was een avond die in lengte meer dan de "gewone" 10-minuten gesprekken voor een heel jaar zou kunnen vullen en de inhoud sloeg me om de oren met mijn eigen kwetsbaarheid. En die durf ik hier best op te schrijven.

Ik ben het. Ik ben het die mezelf in de weg zit. Ik ben het die worstelt met hoe Siem is. Waarom verdedig, bagatelliseer, overdrijf, verstop, schaam, etaleer, verdoezel, vecht, bescherm en twijfel ik? Volgens velen ben ik rationeel en in mijn hoofd. Ik snap nu waarom; het is mijn enige houvast in mijn emotionele binnenwereld waarin ik langzaam verzuip. Ik weet het vaak gewoon niet. Ik weet niet wat Siem wil, wat hij denkt, wat hij voelt of nodig heeft. De hele dag door zijn wij zo "gewoon" dat ik voor hem moet willen, denken, voelen. En ik word daar niet alleen doodmoe van, en soms ook heel verdrietig, maar vooral kneiter onzeker. En om op een "doodgewone" ouderavond te ervaren dat dit prima is en er meer soortgenoten zijn zoals ik, voelt als een verademing. Wij zijn allemaal helemaal niet "gewoon", wij zijn buitengewoon! En dat mag. Ik moet die overstap maken. Vanaf vandaag behoor ik tot de andere groep, de andere kant. De ouder van. Als ik dat ga accepteren, word ik misschien wel weer meer "gewoon". En dat is dan weer enorm buitengewoon!

Ik zie dat je anders bent. Een klein beetje anders bent. Dan ik.

Zit ik te kijken naar je. Hoe kijk je naar mij?

Begrijp ik jou begrijp je mij? Ben jij meer ik dan ik denk?

Buitengewoon maakt alles mooier, zoveel mooier dan gewoon.

Ik weet het zeker; ik ben meer jij dan ik denk.

Buitengewoon maakt geen verschil. Verschil is mooi, gewoon.

Maud Wilms, singer-songwriter /spreker.

Een aanrader!